Total verb forms: 78
Imperatives and participles
Partizip I beängstigend
Partizip I beängstigt
Partizip II beängstigt
Imperativ (Du) beängstig(e)
Imperativ (Du) beängstigen
Imperativ (Du) beängstigt
Type ich du er/sie/es wir ihr sie
Präsens Indikativ beängstige beängstigst beängstigt beängstigen beängstigt beängstigen
Präteritum Indikativ beängstigte beängstigtest beängstigte beängstigten beängstigtet beängstigten
Futur I Indikativ werde beängstigen wirst beängstigen wird beängstigen werden beängstigen werdet beängstigen werden beängstigen
Futur I Konjunktiv II würde beängstigen würdest beängstigen würde beängstigen würden beängstigen würdet beängstigen würden beängstigen
Präsens Konjunktiv I beängstige beängstigest beängstige beängstigen beängstiget beängstigen
Präteritum Konjunktiv II beängstigte beängstigtest beängstigte beängstigten beängstigtet beängstigten
Perfekt Indikativ habe beängstigt hast beängstigt hat beängstigt haben beängstigt habt beängstigt haben beängstigt
Plusquamperfekt Indikativ hatte beängstigt hattest beängstigt hatte beängstigt hatten beängstigt hattet beängstigt hatten beängstigt
Futur II Indikativ werde beängstigt haben wirst beängstigt haben wird beängstigt haben werden beängstigt haben werdet beängstigt haben werden beängstigt haben
Futur II Konjunktiv II würde beängstigt haben würdest beängstigt haben würde beängstigt haben würden beängstigt haben würdet beängstigt haben würden beängstigt haben
Perfekt Konjunktiv I habe beängstigt habest beängstigt habe beängstigt haben beängstigt habet beängstigt haben beängstigt
Plusquamperfekt Konjunktiv II hätte beängstigt hättest beängstigt hätte beängstigt hätten beängstigt hättet beängstigt hätten beängstigt

Verbs similar to beängstigen

Conjugated verbs before and after beängstigen

« beängstigen »